Dodelik vervelige begin
Om eerlik te wees, The Walking Dead seisoen 9 begin taamlik vaal. Jy sal binne sekondes agterkom hoe ongelooflik goed die toneelspel in seisoen 8 van Jeffrey Dean Morgan was. Bloot sensasioneel. Hy verskyn ook in die nuwe seisoen, maar die eerste episodes is hy lank in sy sel en hy is nie meer as baie ellende nie. Die gesprekke wat hy met mense voer, is vervelig.
Die eerste paar ontmoetings met zombies is net so vervelig. Vir die soveelste keer word iemand in 'n ledemaat gebyt, hierdie deel van die liggaam word geamputeer, daar is natuurlik geen pynstiller nie en word daar geskreeu van moord. Jy kyk jou TV op 'n manier wat slaap veroorsaak, want dit is dinge wat jy al 8 seisoene gesien het. Die dialoë tussen Rick en Daryl verdien ook nie meer’n skoonheidsprys nie. Elkeen probeer hul eie lewe lei en doen wat die beste is vir hulle en hul groep. Dit sorg vir scenario's wat allesbehalwe verbasend is.
Dit is hoe dit vir Maggie moeilik gemaak word deur iemand wat jy lankal verwag het dit sou wees, net om 'n dwarsstraat te noem. Die eerste prettige episode, as dit die verkeerde woord is, is wanneer 'n gereelde speler van die reeks na 'n paar episodes geskryf word. Verbasend genoeg. Miskien sal hierdie karakter in die toekoms terugkom, want wat is die reeks sonder hierdie persoon?
'n vars lug
Alhoewel jy eintlik van daardie stadium af wil ophou kyk, moet daar gesê word dat daar na 9 episodes (die reeks het 16 in totaal) uiteindelik 'n paar lekker episodes is. Dit het te make met die fokus op ander spelers, die bekendstelling van 'n nuwe karakter en omdat 'n hele nuwe groep vyande hulself voordoen. Seisoen 9 moes dit na 1 of 2 episodes doen en nie so laat nie. Die fokus verskuif na Henry, Carol se seun. Hy is nie meer net 'n kind nie, maar begin meer verantwoordelikhede aanvaar en begin omgee vir 'n meisie.
Hierdie meisie word ontvoer en in 'n sel gesit. Alhoewel die storie nie so goed is nie (meisie is die vyand en vertel haar hele lewensverhaal in 'n japtrap), sorg hierdie geheel vir 'n vars wind deur die negende seisoen. Iets hart is nodig. Die meisie blyk uit 'n nuwe groep te kom. Sonder om te veel weg te gee, is dit hierdie nuwe groep vyande wat fantasties is. Skielik, ná 9 episodes, raak The Walking Dead outyds opwindend.
Slegte nasmaak
Dit het grootliks te doen met die uitstekende optrede van die groep se leier: Alpha. Sy word vertolk deur Samantha Morton en sy verdien regtig 'n toekenning vir haar toneelspel in die reeks. Sjoe. As jy voorheen Negan gehad het, het jy nou Alpha. Albei is heeltemal kranksinnig, maar op hul eie manier. Sy is die rede hoekom jy skielik aan die buis vasgenael is en wil deurkyk. Jy het reg geraai: sy kom haal haar kind terug en dit veroorsaak 'n botsing tussen Daryl en sy vriende en die nuwe vyand.
Wat volg is 'n paar oulike episodes, maar ongelukkig word daardie nare nasmaak skielik weer opgevlam tydens die laaste episode. Wat gebeur in episode 16?! Dit is asof die vervaardiger 'n bietjie te veel van 'n Game of Thrones-aanhanger is en verskeie elemente steel: sneeu, koppe aan spiese en wat nie? Die styl is heeltemal anders as die res van die episodes. En daarmee eindig die seisoen, met baie siek sterftes.
The Walking Dead seisoen 9-resensie - Die stuk is uit
The Walking Dead seisoen 9 het 'n paar sterk episodes, maar oor die algemeen is seisoen negende walglik. Die rek is uit die reeks. Die storie is nie meer geloofwaardig nie en verskeie oorgange is nogal vreemd. Die reeks lyk steeds puik. Maar dit is tyd om 'n goeie draaiboekskrywer aan te stel, want op hierdie manier sien ons alles behalwe uit na die tiende seisoen.
Die voor- en nadele
- sterk toneelspel Samantha Morton
- Verskeie mense is uit die reeks geskryf
- Nuwe groep vyande
- Verhaal nie baie sterk nie
- Baie vervelige episodes
- Been there done that feeling
